Meiden

Laten we het over meiden hebben. Ik ben zelf natuurlijk een jongen, maar dat betekent niet dat ik nooit een boek over meiden zou schrijven. Zie bijvoorbeeld mijn boek ‘Een gang met gele deuren.’

Ik ben kortgeleden dan ook begonnen aan een boek over een meidenvoetbalteam. Nee nee, jongens, nou niet afhaken. Het wordt een boek boordevol spanning, dat garandeer ik je. Nog even los ervan dat meiden van zichzelf ook behoorlijk spannend kunnen zijn, waar of niet?

Lieve, een vriendinnetje van me, speelt in de MC1 van Sporting ’70 in Utrecht. Dat team volg ik zo’n beetje. Ik bekijk wat wedstrijden en trainingen. lekker in het zonnetje langs het veld zitten, beetje kijken, beetje kletsen, en toch is het werk. 🙂 Ik heb vroeger ook gevoetbald maar ik kon er geen fluit. Ernaar kijken gaat me daarentegen heel goed af.

Vrouwenvoetbal is hot tegenwoordig, en het is leuk. Bij de laatste Europese kampioenschappen, in Nederland, was ik bij de wedstrijd Nederland-Noorwegen. Het stadion was uitverkocht, de koning en de koningin waren er, en de sfeer was geweldig. (Nederland won)

Vrouwenvoetbal en mannenvoetbal, het is hetzelfde spelletje, en toch zijn er verschillen. Ik spreek wel meiden die zeggen dat ze liever naar mannenvoetbal dan naar vrouwenvoetbal kijken. Omdat dat nu eenmaal sneller gaat. (en harder) Ja, dat mag zo zijn, maar ik probeer het mannenvoetbal te vergeten als ik naar vrouwenvoetbal kijk. En kijk, dan zie ik toch technische hoogstandjes, volledige inzet, en sportiviteit. Er wordt namelijk wel eens iets gezegd tegen de scheidsrechter, maar er is veel minder gezeur, en veel minder ’theater’ dan bij de mannen. Het is… beschaafder. Mag ik dat zeggen, meneer Smeets? Ja, dat mag ik zeggen. Ik ga het WK in Frankrijk zeker volgen.

Het team van Lieve blijf ik ook volgen, na de vakantie. Als ik verder op weg ben met mijn boek, dat ik voorlopig ‘Zwarte Stern’ noem. Ik vind dat wel een fijne naam voor een voetbalclub.

Dus zit ik op het kunstgras en kijk naar een pittige training. een van de meiden heeft een blessure en ik praat met haar. Ze kletst honderduit en geeft me ongemerkt een inkijkje in de MC1. Van alles wat ik eventueel kan gebruiken. Wat is schrijven van jeugdboeken toch een fijn vak.

Serieus bezig